روشهای نوین دانشجو محور در آموزش مهندسی

دانشجویان به‌ شیوه‌های مختلفی مطالب درسی را یاد می‌گیرند. روشهای آموزش و تدریس نیز متنوع است. یادگیری دانشجویان در کلاس، در کنار عوامل دیگر، به ‌تطابق بین سبک یادگیری ترجیحی دانشجویان و سبک آموزش استاد بستگی دارد. در روش سنتی آموزش دانشگاهی بیشتر وقت کلاس به‌ سخنرانی استاد و نگاه کردن و گوش دادن دانشجویان می‌گذرد. دانشجویان به‌ تنهایی تکالیف را انجام می‌دهند و کارگروهی تشویق نمی‌شود. در مقابل، در روشهای دانشجو محور تمرکز فعالیتها از آموزشگر به ‌فراگیر منتقل می‌شود؛ به بیان دیگر، در این روشها مسئولیت ساماندهی آنچه باید فراگرفته شود به‌ خود دانشجو واگذار می‌شود. مهم‌ ترین این روشها عبارت‌ا‌ند از: یادگیری ‌فعال، که در آن دانشجویان به ‌طور مؤثر درگیر آنچه می‌آموزند می‌شوند، به ‌سؤالات پاسخ می‌دهند، خود سؤالاتی را طرح می‌کنند، وارد بحث می‌شوند و مطالب را توضیح می‌دهند. در یادگیری مشارکتی دانشجویان به ‌صورت گرو‌هی، تحت شرایطی که هم کار گروهی مؤثر و هم مسئولیت فردی ایشان اقناع شود، تکالیف یا پروژه‌ها را انجام می‌دهند. در یادگیری مسئله محور ابتدا مسئله‌ای طرح می‌شود و سپس، دانش و مهارتهای لازم برای حل آن مسئله به ‌تدریج در اختیار دانشجو قرار می‌گیرد. روشهای دانشجو محور نسبت به ‌روش سنتی استاد محور برتری بارزی دارند که در مواردی چون یادگیری سریع‌تر و با ماندگاری بیشتر، درک عمیق‌تر مواد درسی، به‌‌کارگیری تفکر نقادانه یا مهارتهای مشکل‌گشایی خلاقانه و ایجاد نگرش مثبت به ‌آنچه تدریس می‌شود، قابل مشاهده است.